“ป้าเวียง” แม้โรคภัยทำตาบอด ไม่ท้อ สู้ทำขนมขายและถักเปลญวนขายเสริม โชคดีสามีแสนดี ไม่ทิ้งแม้ภรรยาพิการ จับมือสู้ไปด้วยกัน!

รายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ วันเสาร์ที่ 20 ธันวาคม 2568 ที่ผ่านมา พาคุณผู้ชมไปที่ จ.ราชบุรี เพื่อรู้จัก “ป้าเวียง” ที่แม้โรคภัยจะทำให้ต้องกลายเป็นผู้พิการ ดวงตาทั้งสองข้างมองไม่เห็น แต่ป้าก็ไม่ท้อ สู้ใช้ฝีมือที่เคยมี ทำขนมขายหารายได้ช่วยเหลือครอบครัว ขณะที่สามีก็แสนดี แม้ภรรยาพิการ ก็ไม่ทอดทิ้ง จับมือให้กำลังใจและสู้ไปด้วยกัน



ป้าเวียง ท้าวเครือ ผู้พิการทางสายตา เผยว่า ก่อนที่โชคชะตาจะพาให้เป็นคนตาบอด ป้าและสามีหารายได้ด้วยอาชีพอาชีพทำนาและขายขนม

“ก็ทำนาและขายของ ขายขนมหวาน พวกเม็ดขนุน ฝอยทอง หม้อแกง หลายอย่าง เปียกปูน เปียกอ่อน ตะโก้ ทำทีหนึ่งเกือบ 10 อย่าง ไปขายที่ตลาดนัด (ถาม-รายได้ตอนนั้นเป็นยังไง?) ขายของดี รายได้ดีวันเสาร์ จากที่ตอนแรกไม่มี ทำไปกินไป ขายไปกินไป วันต่อวัน (ถาม-แล้วนาที่ทำเป็นลักษณะไหน?) นาเช่า ที่บางแพ (ถาม-แล้วรายได้ตอนนั้นเพียงพอต่อการดำรงชีวิตไหม?) มันก็พอบ้างไม่พอบ้าง”


โรคภัยทำสายตาเลือนลางจนบอดสนิท!

“ตอนนั้นฉันจะปวดหัวเป็นไมเกรนบ่อยๆ ไง ปวดหัว ก็จะไปหาหมอ เอายากิน ทำไหวก็ทำ ทำไม่ไหวก็หยุด ไปขายของวันสุดท้ายวันที่ 10 ก.พ. 2558 ปวดหัว ตั้งแต่วันนั้นมาเลยไม่ได้ไปขายอีกเลย ก็เป็นจนมาเดือนกว่า ไป รพ. ตาก็ยังเห็นลางๆ อยู่ เห็นอยู่ข้างหนึ่ง”


“กลับมาอยู่บ้าน ก็ลุกขึ้นไม่ไหว มันจะเริ่มเป็นข้างขวา แขนซีกหนึ่งแล้ว (ถาม-เป็นอะไร?) มันลากแล้ว ไม่ไหว อ่อนแรงไปข้างหนึ่ง แต่ข้างซ้ายยังใช้ได้ เป็นข้างขวา ตาก็เริ่มพร่าข้างขวา เริ่มพร่ามาเรื่อยๆ พอนั่นก็ไปหาหมอตา หมอตาก็แนะนำให้ไปเอกซเรย์ที่สนามจันทร์ ก็ให้หลานพาไป นั่นแหละถึงได้รู้ว่า เป็นเชื้อราในสมอง”


เสรี ท้าวเครือ สามีป้าเวียง เล่าว่า หลังหมอแจ้งว่า ภรรยาเป็นเชื้อราในสมอง ภรรยาถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดทันที และตั้งแต่นั้น ภรรยาก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยหลายเดือน

“คนในหมู่นี้ไปเยี่ยม ไม่ได้กลับมาแล้ว สภาพไม่รู้สึกตัวไม่อะไรสักอย่างเลย 3 เดือน ตอนหลับอย่างเดียวเลย บางทีคุณหมอส่งไปราชบุรี พอกลับมา คุณหมอถามว่ายังอยู่อีกเลย ก็อาการหนักมากตอนนั้น”


ระหว่างที่ภรรยาป่วยอยู่ รพ. ลุงเสรีต้องขี่มอเตอร์ไซค์ไปเยี่ยมวันละ 2 รอบ เช้า-เย็น เมื่อภรรยากลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง โลกทั้งโลกก็มืด จนป้ารู้สึกท้อและเสียใจอย่างมาก

“(ถาม-ช่วงที่เรามองไม่เห็น และแขนขาอ่อนแรง ส่งผลชีวิตประจำวันยังไงบ้าง?) ร้องอย่างเดียว ท้ออย่างเดียว ไม่คิดว่าตาจะมองไม่เห็น ลืมตาขึ้นมา ลูกบอกแม่ลืมตาๆ แม่ก็ลืม ก็มองไม่เห็นแล้ว 2 ข้างเลย”


“บอกไม่ถูกนะ คนเรานะ จากดีๆ แล้วต้องมาเป็นอย่างนี้ ก็เสียใจ ก็ร้อง ไปทีหนึ่งก็ร้องทีหนึ่ง (ถาม-ท้อบ่อยไหม?) บ่อย ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็ร้องไห้ เพราะคนเคยทำ แล้วไม่ได้ทำ บางทีก็คิดไป เคยทำโน่นทำนี่ เห็นเขาทำ รู้ว่าเขาทำตรงโน้นปลูกผักตรงนี้ ก็อยากจะทำ มันก็ทำไม่ได้ นั่งรถเข็น และคิดว่า จะฆ่าตัวตายวิธีแบบไหนดี คิดจะหนี”


สามีคอยดูแลและเป็นกำลังใจให้ป้าเวียงลุกขึ้นสู้!

“ป้าก็ค่อยๆ ฝึกตัวเอง มาหัดเดิน ฝึก สามีคอยทำให้ กว่าจะได้ มันนาน (ถาม-เขาช่วยป้ายังไงบ้าง?) จับอาบน้ำ ป้อนข้าว เพราะทำอะไรไม่ได้ เขาใช้สมุนไพรประคบตามขาบ้าง ตามแขน แล้วหมออนามัยก็มาดูแลช่วยด้วยไง ดูอาการถามอาการ เขาก็เอาสมุนไพรประคบมาให้ ต้มน้ำแช่เท้าแช่มือ (ถาม-เขาพูดหรือให้กำลังใจป้ายังไงบ้าง?) เขาบอกว่า เขาไม่ทิ้ง เขาไม่ทิ้งจริงๆ”


“ลุงก็ป้อนข้าวป้อนน้ำกันอยู่นานเกือบ 2 ปี ดูแลทุกอย่าง (ถาม-แล้วเรื่องหากิน?) ก็ได้ลูกช่วยบ้าง (ถาม-สภาพจิตใจป้าเป็นยังไงตอนนั้น?) จิตใจ เขาเป็นคนที่สู้ ก็ให้ฟื้นฟูตัวเอง ฟื้นฟูร่างกายอยู่นาน อนามัยเขาให้รถวีลแชร์มาคันหนึ่ง ผมเข็น เขาบอกไม่เอา เขาจะฝึกเดิน เขาให้ผมนั่ง แล้วเขาเข็น ใจเขาสู้”


“(ถาม-แล้วพอทำได้แทบทุกอย่าง ป้าดีใจไหม?) ดีใจ ตอนใหม่ๆ เห็ดฟางที่ทำ ก็ไม่เคยตัดนะ กลัวเห็ดจะเสีย ทั้งๆ ที่เคยเห็น ทีนี้ก็มาขอตัดบ้าง ช่วยกัน”


ป้าเวียงต้องเรียนรู้การอยู่กับโลกมืด!

“(ถาม-การเดินการใช้ชีวิตในบ้าน เคยสะดุดล้มหรือมีอุบัติเหตุไหม?) เคย บางทีสะดุด ชนเสา (ถาม-เสากลางบ้านนี่นะ?) ใช่ บางทีบอก จะทุบเสาทิ้งแล้วนะ น้ำตาร่วงเลย ประจำเลย ถ้าออกนอกบ้าน บางทีก็หลงนะ หลงเข้าประตูบ้านไม่ถูกนะ ถ้าไปที่บางหว้า ต้องขอให้จับจุดได้ทีหนึ่ง แล้วก็จะนึกว่า ตรงนี้คือตรงไหน บางทีก็จะถาม ถ้าเขาอยู่ก็จะถาม ตรงนี้อยู่ตรงไหนของบ้าน”


“(ถาม-แล้วลุกข้นมาทำขนมตาลขายได้ยังไง?) ก็อยากจะหารายได้ มันอยู่มันก็เครียด มีลูกตาล เราเคยทำมาแล้วตอนตายังเห็น ไปขายตามนัด ก็ถาม พ่อทำขนมตาลขายไหม ชวนเขา เคยเย็บกระทง สวยไม่สวยก็ช่างมัน ให้ใส่ได้ไม่หก ก็ทำ ให้เขาตัดใบตองมาให้ แล้วก็ฉีก ให้เขาตัด แล้วมาเย็บเอง เรายังจำสูตรได้ว่า ใช้แค่นี้ๆ”


“(ถาม-แล้วเป็นยังไง ทำเสร็จแล้วรสชาติเหมือนเดิมไหม?) ก็ให้เขาชิม หลานเองบอกว่า ป้า เหมือนเดิมไหม บอก ไม่รู้ ชิมดูสิ เขาบอก ยังเหมือนเดิม (ถาม-รู้สึกยังไง พอเราทำสำเร็จ?) ก็ดีใจ จะได้มีรายได้บ้างนิดหน่อย ได้ค่ากับข้าว ได้ช่วยกัน (ถาม-รายได้จากการขายขนมหวานทุกวันนี้เป็นยังไงบ้าง?) ขาย มันลงทุนเยอะ ได้น้อย กำไรบางที 100 กว่าบาท”


ไม่ใช่แค่ทำขนมขาย แต่ป้าเวียงยังทำเปลญวนเสริม เพื่อเพิ่มรายได้อีกทางด้วย

“เห็นข้างบ้านเขาทำกัน ทีนี้ตัวเองไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นอย่างนี้ คิดจะมาผูกเปลนอน ฉันไม่มี เลยต้องมา ทำเปลก็ได้มั้ง เผื่อจะขายได้ (ถาม-แล้วใครสอน?) ไม่มีใครสอน เคยเห็นเขาทำ เราเอามาทำดู และมาหัดผูกดู เคยทำแหตอนเป็นสาว เคยเย็บแห เขาบอกว่า ผูกเหมือนแห ก็มาทำดู (ถาม-ยากไหม?) พอทำไปแล้ว มันก็ไม่ยากนะ เราสู้ซะอย่าง ต้องเอาให้ได้”


รายได้ไม่ค่อยพอกินอยู่ ยามขัดสน ก็ทนเอา!

“(ถาม-ป้ายังต้องทำขนมทุกวันหรือสามารถทำขายได้ทุกวันไหม?) ไม่ได้ทุกวันหรอก พี่สาวจะไปขายอาทิตย์หนึ่ง 3 วัน (ถาม-ลักษณะการทำไปขายนี่คือต้องทำยังไง?) ทำสองคนตายาย แล้วก็นึ่ง แล้วก็ใส่ลังโฟมไป บางทีก็ใส่ถุง แล้วก็ใส่ลังโฟม พี่สาวไปขายที่ตลาดนัด ฝากเขาไปขาย บางทีก็ขัดสน บางทีไม่มี หมุนไม่ทัน ก็ทนเอา มีงินผู้สูงอายุบ้างพันกว่าบาท กินก็อดๆ เอาสองคน อะไรก็กินได้ ก็จะเก็บไว้เผื่อต้องไปหาหมอ”


ขณะที่รายได้จากการทำนา ก็เอาแน่นอนไม่ได้“(ถาม-ทุกวันนี้ก็ยังทำนาอยู่?) ทำ (ถาม-ปีนี้เป็นยังไงบ้าง?) ยิ่งทำยิ่งจม นาก็ต้องเช่า ปุ๋ยก็ต้องซื้อ (ถาม-แล้วปีนี้ได้กี่เกวียน?) ทำมา 10 กว่าไร่ ได้กี่เกวียน ไม่รู้เหมือนกัน (ถาม-ปีนี้ผลประกอบการน่าจะบวกหรือลบ?) ลบมั้ง (ถาม-ในอนาคตถ้าสามารถทำได้ เราอยากทำอะไร?) อยากให้หลุดหนี้ ก็จะดีกว่านี้ ไม่ต้องเครียดมาก ตัวเองก็อายุมากขึ้นทุกวัน อยากหลุดนี้ ถึงได้ทำนาไง ไม่อย่างนั้นไม่สู้หรอก”


ด้านลุงเสรี ยืนยัน ลำบากแค่ไหน ไม่มีวันทิ้งภรรยา“ตอนนี้ถ้าหมดภาระหนี้สิน ผมก็จะสบายขึ้นนิดหนึ่ง พอจะดูแลภรรยาได้ แต่ก่อนเคยลำบากมาด้วยกัน จากไม่มีอะไรเลย ก็ช่วยกันทำมา เลยทิ้งกันไม่ได้ (ถาม-อนาคตข้างหน้า อยากเห็นชีวิตภรรยาเป็นยังไง?) ก็อยากให้เขาสบายกว่านี้ แต่เราก็ทำไม่ได้ เพราะภาระเรายังเยอะ คงให้เขาสบายกว่านี้ไม่ได้”


หลักคิดที่ทำให้ป้าเวียงยังสู้ ไม่ถอดใจ!

“ต้องสู้ ยังมีลมหายใจอยู่ ขอให้ทำอย่างเดียวแหละ อย่าไปเครียดกับมันตรงนั้น เราคิดว่า เวรกรรมของเรา ที่เป็นอย่างนี้ ใครก็ช่วยไม่ได้ ต้องช่วยตัวเอง ต้องสู้เข้าไว้ ท้อได้ แต่อย่าถอย”


หากท่านใดต้องการร่วมเติมพลังให้กับครอบครัวเล็กๆ นี้ สามารถโอนไปได้ที่ธนาคารออมสิน ชื่อบัญชี เวียง ท้าวเครือ เลขที่บัญชี 020-413-79080-7

คลิกชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ตอน “แสงเดียวของป้าเวียง”
https://www.youtube.com/watch?v=yt3ug8KzAck


ติดตามรับชมรายการ ฅนจริงใจไม่ท้อ ได้ ทุกวันเสาร์ เวลา 11.30-12.00 น. ทาง NEWS1 (กล่อง IPTV ของ NT ช่อง 64 / กล่อง AIS Play Box ช่อง 618 / กล่อง True ID ช่อง 19)

หรือรับชมรายการย้อนหลังได้ที่เพจ ฅนจริงใจไม่ท้อ https://web.facebook.com/KonJingJaimaitor/
หรือยูทูบฅนจริงใจไม่ท้อ https://www.youtube.com/channel/UCsb4sLqdHs35km4uQ_tOCjQ/videos